ចតុរាង្គ អង្គ ៤ នៃការសិក្សា

សុ ចិ បុ លិ ហិ​ សម្បន្នោ លហុំ សោ បណ្ឌិតោ ភវេ

សុ ចិ បុ លិ វិនិមុត្តោ កថំ សោ បណ្ឌិតោ ភវេ ។

អ្នករៀនរឿងព្រះត្រៃ បិដកថ្លៃតាមចំនួន ប្រកបដោយអង្គ៤ គឺសុ ចិ បុ លិ ចាំ ។ 

សុ ប្រែប្រឹងស្តាប់គេ ចិ រិះរេគិតចំណាំ បុ ឲ្យសាកសួរសាំ លិ ឲ្យចាំកត់ត្រាទុក ។ អ្នករៀនរឿងបាលី គឺត្រៃបិដកជាមុខ ចូរខំសរសេរទុក ក្រែងភ្លេចភ្លាំងបានមើលសព្ទ ។ បើបានដោយអង្គ៤ គ្រប់ចំនួនតាមលំដាប់ រៀនសោតក៏ចេះឆាប់ បានជាបណ្ឌិតវោហារ។ បើប្រាសលះចាកបង់ អំពីអង្គ៤ប្រការ ពុំបានជាអាចារ្យ រៀនដល់ចាស់ក៏ពុំចេះ ៕ 

ដោយ អ៊ុក ជា វជិរញ្ញាណាភយវង្ស

សុ. ចិ. បុ. លិ.

កិរិយាសព្ទ

( បា. ) ស្ដាប់, គិត, សួរ, សរសេរឬកត់ត្រា ។ អក្សរសង្ខេបអំពីពាក្យ សុត "ស្ដាប់", ចិន្ត "គិត", បុច្ឆ "សួរ", លិខ "សរសេរ, កត់, ចម្លង", ជាអង្គរបស់អ្នករៀន, បានសេចក្ដីថា "អ្នករៀនលុះតែប្របកដោយអង្គ៤ គឺ ស្ដាប់, គិត, សួរ, សរសេរ ឬ កត់ត្រា, ចម្លង ទើបអាចនឹងឡើងជាអ្នកចេះគ្រប់គ្រាន់បាន" ។ អង្គ៤ នេះហៅថា សិក្សាចតុរាង្គ ។ សុ. ចិ. បុ. លិ. វិនិមុត្ត ( —មុត ) អ្នកដែលរួចផុតស្រឡះចាក សុ. ចិ. បុ. លិ. គឺអ្នករៀនដែលខ្វះការស្ដាប់, គិត, សួរ, សរសេរកត់ត្រា ។ ព. កា. ថា

សុ. ចិ. បុ. លិ. វិនិមុត្ត អ្នកដែលរួចផុតចាកអង្គបួន ទោះបីខំប្រឹងរៀនផ្ទួនៗ ពុំអាចញ៉ាំងខ្លួនឲ្យចេះឡើយ ។ លុះតែប្រកបដោយអង្គបួន ទើបខ្លួននឹងអាចឆ្លងដល់ត្រើយ ហាក់ដូចវិជ្ជាខ្លួនកៀកកើយ ចេះហើយរីករាយសប្បាយក្រៃ ។

វចនានុក្រមខ្មែរ